Zoeken in deze blog

woensdag, oktober 27, 2010

Loslaten

Onze 5 kinderen zijn de deur uit. de oudste was 7½ toen de jongste ( de 5e) werd geboren. Ze waren er in rap tempo; ze waren ook in vrij rap tempo zelfstandig en gingen op eigen wieken. Dat betekent LOSLATEN. Met de kunst van loslaten word je niet geboren; dat leer je door de jaren heen. De eerste keer dat ik ze met iemand anders meegaf vond ik vreselijk. Want niemand kon natuurlijk zo goed voor mijn kleine jongen zorgen als IK!
Gelukkig voor hem en mezelf lukt het loslaten geleidelijk aan beter. Goed voor jezelf, goed voor het kind. en nu weet ik:

Loslaten betekent niet dat ik de liefde loslaat, het betekent dat ik niet bepaal hoe een ander leven moet.
Loslaten betekent niet dat ik alle banden doorsnijd, het betekent dat ik een ander niet overheers.
Loslaten betekent niet iemand de gelegenheid geven, maar willen leren van wat er gebeurt, wat dat ook is.
Loslaten is mijn machteloosheid toegeven, wat wil zeggen dat de uitkomst niet in mijn hand ligt.
Loslaten is de ander niet willen veranderen of beschuldigen, ik kan alleen mezelf veranderen.
Loslaten is niet betuttelen, maar geven om.
Loslaten is niet een ander op iets vastpinnen, maar steun geven.
Loslaten is niet oordelen, maar de ander toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet andermans zaken willen regelen, maar toestaan dat anderen dat zelf doen.
Loslaten is niet beschermd zijn, het is anderen toestaan de werkelijkheid te zien.
Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.
Loslaten is niet zeuren, verwijten, ruzie maken, maar zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die corrigeren.
Loslaten is niet alles aan mijn wensen aanpassen, maar aanvaarden wat elke dag mij brengt.
Loslaten is niet iedereen bekritiseren en willen veranderen, maar de droom proberen te worden die ik zijn kan.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder bang zijn en meer liefhebben.

3 opmerkingen:

  1. Hoi, ik heb je gevonden! En ben meteen een volger geworden.
    Ik vind loslaten wel moeilijk hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn kleintjes zijn pas 8 en 3. maar ik weet nu al dat ik moeite heb met loslaten. De oudste loopt nu met een vriendje naar school. En iedere keer als ik hem het tuinpad zie aflopen, voel ik een steek. Nog 9 maandjes en de jongste gaat ook naar school. "Gelukkig" ga ik meer werken......

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Aapje, ja, ik had het ook al vroeg te pakken, denken dat niemand anders zo goed voor mijn kinderen kon zorgen als ik zelf. Ik hoop dat je, als ze eenmaal voor zichzelf moeten gaan zorgen, erop kunt vertrouwen dat ze dat ook doen!! Want ook als ze dat niet doen, moet je weer loslaten.. Liefs, Heleen

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief